Dzieciaki na medal - czyli jak ciekawie motywować

Autorką medali jest Anna Nowacka z Krakowa
https://www.facebook.com/Rysowanki

Każdemu z nas zdarza się, że zbyt krytycznie traktujemy własne osiągnięcia i nie bardzo wierzymy we własne możliwości. Stan taki jeśli występuje od czasu do czasu jest rzeczą zupełnie naturalną i stanowi jeden z głównych czynników motywujących nas do samodoskonalenia się. Czasami bowiem tylko takie znalezienie się w dołku jest jedynym impulsem do wzięcia się w garść i podjęcia działań. Znacznie gorzej jest, gdy brak wiary we własne siły wywiera negatywne konsekwencje na nasze zachowanie. Czasami nawet najmniejsze zwątpienie okazuje się zupełnie paraliżujące. 

My dorośli dobrze o tym wiemy. Co jednak gdy niepowodzenia dotyczą naszych dzieci? Dzieci są najbardziej podatne na czynniki które je motywują i zniechęcają. Rodzicom najtrudniej poradzić sobie z motywacją dziecka w okresach w których zachodzą w świadomości dziecka przełomowe zmiany. Przykładowo trzeci rok życia dziecka to okres krnąbrności. Dziecko zaczyna tworzyć pierwsze samodzielne plany dotyczące swojej osoby, np. zastanawia się kim chciałoby zostać w przyszłości. Kolejnym przełomowy etapem jest szósty rok życia gdy następują zmiany w kształcie ciała dziecka, co wiąże się z zakłóceniami psychicznej i fizycznej równowagi. Dziecko może gorzej sypiać, złościć się często i być kapryśne, może też częściej chorować. Trzeba bardzo uważać by w tych okresach nie zachwiać delikatnej równowagi psychicznej dziecka. W krytycznych okresach nie każde dziecko zrozumie nasze tłumaczenie w stylu „nic nie szkodzi, następnym razem pójdzie ci lepiej”. Nawet jeśli zrozumie i da się przekonać żeby spróbować jeszcze raz zazwyczaj oczekuje najmniejszego nawet sukcesu.

Dostrzeganie pozytywnych postaw dzieci jest równie ważnie jak ich sukcesy. Rodzice często popełniają błąd, dostrzegając tylko niepożądane, naganne zachowanie dziecka. Z niewiadomych przyczyn nie doceniają dobrych i właściwych postaw u swoich dzieci. W procesie wychowawczy ważne jest aby rodzice dostrzegali dobre zachowania swoich dzieci i mówili im o tym. Nagroda oraz uznanie odgrywają bardzo ważną rolę w rozwoju dziecka, stymulują dziecko i wzmacniają jego wiarę we własne siły. Pochwała jest jednym z najważniejszych elementów wychowawczych, zachęcającym dziecko do pokonywania kolejnych stopni rozwoju. Dzięki pochwale można dziecko (podobnie jak i dorosłego) znacznie skuteczniej skierować na drogę właściwego zachowania aniżeli przez krytykę! Pochwała zachęca, krytyka zniechęca.

Rodzice bardzo ostrożnie powinni postępować z zachętami materialnymi (słodycze, prezenty, pieniądze itp.). Materialne zachęty mogą pełnić tylko rolę uzupełniającą, nie mogą zastąpić "społecznych zachęt" takich jak pochwały, czy zainteresowania. Bardzo pomysłowym rozwiązaniem na motywowanie są kolorowe, samoprzylepne medale przyznawane przez rodziców za codzienne sprawy. Za zjedzenie brokułów – jeśli dziecko za nimi nie przepada, za dzielność – gdy nabiło sobie guza, za umycie porządnie zębów i wiele innych. Pomysłów na medale może być bardzo dużo. Dodatkowym atutem medali jest to że ich wartość jest symboliczna. Nie można dzieci wychowywać w taki sposób, że będą one sprzątały swój pokój tylko wtedy, gdy dostaną za to pieniądze. Medale posiadają taką wartość jaką nada im samo dziecko w dialogu z rodzicem.

Zabawa w medale może być także początkiem bardzo pozytywnych zmian i okazją do odkrywania nowych rodzinnych relacji. Same dzieci mogą wymyślać medale dla siebie i całej rodziny. I tak, tata może dostać pierwsze miejsce w konkurencji „wynoszenie śmieci”, mama zostać mistrzynią żelazka a starsza siostra, najlepszą siostrą na świecie. Oprócz zabawy zaletą takiej nagrody jest trenowanie dobrych nawyków, kształtowanie odpowiednich postaw i wzorców a także odpowiedzialności dziecka za woje zachowanie lub powierzone mu obowiązki.

Trzeba pamiętać, że najważniejsze dla prawidłowego rozwoju dziecka jest jego poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia wśród najbliższych. Najprostszym sposobem okazania dziecku zrozumienia oraz pokazania mu, że traktujemy je poważnie, jest zaakceptowanie i respektowanie jego odczuć.